паўстанне 1863-1864 гг і яго уплыу на політику у лада у расійскай імперыі у беларускіх губернях.

паўстанне 1863-1864 гг і яго уплыу на політику у лада у расійскай імперыі у беларускіх губернях.

Паролем для вызначэння прыхільнікаў было. Падаўленнем паў - стання на тэрыторыі беларусі i лiтвы з мая 1863 займаўся новы вiленскі ге - нерал - губернатар м. Мураўеў (“вешальнiк”), якi атрымаў ад аляксандра ii надзвычайныя паўнамоцтвы. Каліноўскі ўзначаліў паўстанне ў гродзенскай губерні. Лпк зноў узначаліў к. Аднак час быў ўжо марна страчаны. Акрамя таго, цнк не разлічваў на сялян, зямлю абяцалі толькі тым сялянам, якія змагаліся за перамогу, астатнія нічога не атрымлівалі. Таму паўстанне падтрымала толькі невялікая частка сялянства. Атрады паўстаўшых на 75% складаліся са шляхты і толькі на 18% з сялян. Такім чынам, паўстанне 1863 - 1864 гг. Вызначала далейшыя гістарычныя накірункі вызваленчай барацьбы беларускага народа за незалежнасць і нацыянальную дзяржаўнасць. Працягваем друкаваць матэрыялы са зборніка «паўстанне 1863 г. Прапануем вам артыкул доктара гістарычных навук міхася біча. Ен характарызаваў паўстанне як буржуазна - дэмакратычнае, а каліноўскага – як беларускага рэвалюцыянера - дэмакрата, ідэолага левых “чырвоных”, які па пэўных пытаннях быў вымушаны ісці на кампраміс з “белымі”, г. Зн шляхецка - кансерватыўнай плынню сярод паўстанцаў. Нацыянальна - вызваленчае паўстанне супраць царызму, якое адбылося ў 1863 г. У польшчы i а беларусi з мэтай аднаўлення рп. Рыхтавалася поль - скiмi i беларуска - лiтоўскiмi нацыянальна - вызваленчымi арганiзацыямi. Памешчыкам абяцалi заха - ваць iх землеўладанне i аплацiць за кошт дзяржавы зямлю, адведзеную пад сялянскiя надзелы; сялянам — перадаць ва ўласнасць без выкупу i часова - абавязаных адносiн надзелы, якiя яны атрымалi па рэформе 1861 г. Прад - угледжвалася ўраўнанне грамадзянскiх правоў сялян i шляхты, замена па - душнага падатка падымным i замена 25 - гадовай рэкрутчыны 3 - гадовай вай - сковай службай у сваiм краi, аднаўленне ўнiяцкай царквы. Пахаванне паўстанцаў 1863 - 1864, ў тым ліку і к. Каліноўскага, што адбылося ў лістападзе 2019 г. У вільні, спрычынілася да цэлай хвалі артыкулаў і сюжэтаў. Каліноўскі ахвяраваў за дэмакратычную беларусь ўласнае жыццё. Паспрабуем беларусам нагадаць героя. На хвілінку, “дапушчана міністэрствам адукацыі рэспублікі беларусь”. Паўстанне 1863 - 1864 гг. “прычыны і характар паўстання. Працягам барацьбы за адраджэнне дзяржаўнасці на землях былой рэчы паспалітай у межах 1772 г. З’явілася паўстанне 1863 - 1864 гг. Яго цэнтрам сталі этнічна польскія тэрыторыі з варшавай. Паўстанне 1863 - 1864 гг. У польшчы, літве і беларусі прычыны паўстання. Палітычныя плыні ў паўстанні 1863 - 1864 гг. У шматнацыянальных заходніх губернях расійскай імперыі амаль што самым вострым было “польскае пытанне”. З часоў падзелу рэчы паспалітай польскі патрыятычны рух не даваў спакою расійскім уладам, якія намагаліся ўтаймаваць яго сілай або саступкамі. у студзені 1863 г. У варшаве пачалося паўстанне.

1 лютага лпк апублікаваў праграмныя дакументы, дублюючыя праграму польскіх паплечнікаў. Усе жыхары краю заклікаліся да паўстання без адрознення веры, паходжанні, саслоўі і аб яўляліся вольнымі і раўнапраўнымі. Кіраўнікі намерваліся падняць паўстанне ў прыбалтыйскіх і рускіх губернях. Але гэтага ім зрабіць не атрымалася. Найбольшага поспеху дамогся л. Царызм узяў курс на перасоўванне мясцовай інтэлігенцыі ва ўнутраныя расійскія губерні і замену іх этнічнымі рускімі. Польская мова была выняты з публічнага жыцця. Мясцовым водгукам на русіфікатарскую палітыку царызму стала ідэалогія заходнерусізма. Па сваіх мэтах было спробай нацыянальна - дэмакратычнай рэвалюцыі, накіраванай на звяржэнне самадзяржаўя і ўсталяванне нацыянальнай і сацыяльнай роўнасці. Аднак, абмежаваная праграма паўстання выключыла з удзелу ў ім шырокія масы сялянства. Расійская грамадскаць таксама не падтрымала выступленні – спачуваў паўстанцам, бадай, адзін толькі герцэнаўскі колокол. Паўстанне 1863 - 64 гг. На беларускіх землях. Палажэння радыкальнай праграмы к. Каліноўскага, яго грамадска - палiтычныя погляды. Нямала іх і ў беларускай гісторыі. Сярод іх - імя палымянага рэвалюцыянера - дэмакрата, выдатнага палітычнага дзеяча, мысліцеля, паэта, публіцыста, аднаго з кіраўнікоў паўстання 1863 - 1864 гадоў у беларусі і літве вікенція канстанціна каліноўскага. У якасці пазітыўнага прыкладу дзяржаўнага і грамадскага ладу в. Каліноўскі называе ў сваёй публіцыстыцы францыю і англію, якія шмат зрабілі «каб народ (гэтых краін в. Паўстанне ў гродзенскай губерні вызначалася адносна больш актыўным удзелам у ім сялян. 3 усіх сялян, што ўдзельнічалі ў паўстанні на сучаснай тэрыторыі беларусі, больш за 33 % прыпадала на гродзеншчыну.

Адпаведны па - казчык па беларускіх паветах віленскай губерні складаў 27 %, па мінскай - 20, па магілёўскай - 13, па віцебскай - толькі 7 %1. Абнародаванне маніфеста з явілася штуршком для новага этапу сялянскага руху ў расійскай імперыі, у тым ліку ў беларускім рэгіёне.

Зыходзячы з данясенняў з месцаў, міністр унутраных спраў адзначаў, што асабліва непрыхільнае ўражанне ад маніфеста назіраласяў беларусі i літве1. Абвастрэнне сітуацыі ў беларускай вёсцы ў сувязі з адменай прыгоннага права і чаканнем сялян сапраўднай волі па часе супала з ажыўленнем нацыянальнага руху на тэрыторыях былой рэчы паспалітай з цэнтрам у царстве польскім. Тут прайшлі народныя патрыятычныя маніфестацыі. Выбух абурэння выклікаў расстрэл 27 лютага 1861 г. Патрыятычнай працэсіі ў варшаве.

Актыўнасць палякаў працягвала нарастаць і перакідвацца на беларускія, літоўскія і правабярэжнаўкраінскія землі. У іх асяродзі, пад уплывам поглядаў расійскіх рэвалюцыйнах дэмакратаў с. Чарнышэўскага, з’яўляецца ідэя арганізацыі шырокага сялянскага паўстання, якое ахапіла б не толькі былыя землі рэчы паспалітай, але і тэрыторыю расіі. На чале левых чырвоных на беларусі і ў літве стаяў ураджэнец гарадзеншчыны, выхадзец з дробнай шляхты, выпускнік пецярбургскага універітэта канстанцін каліноўскі. З аднаго боку прымяняліся жорсткія рэпрэсіі. Беларускія губерні з пачатку 1863 г. Былі аб’яўлены на ваенным становішчы, выкарыстоўвалася ваенная сіла, праводзіліся карныя аперацыі. Паўстанне ў польшчы, літве і беларусі было пазітыўна ўспрынята ў еўропе.

Паўстанне 1863 1864 гг. Аднак да гэтага часу яно адносіцца да адной з недастаткова даследаваных праблем беларускай гістарыяграфіі. Адзіная выдадзеная на беларусі спроба комплекснага даследавання – «1863 год на беларусі. На працягу хіх ххі стст. У польшчы і расіі былі выдадзены яшчэ некалькі. Паўстанне 1863–1864 гг памешчыцкія сяляне беларусі, віленскі генерал - губернатар м. Мураўёў, сялянская рэформа 1861 г. У сувязі са склаўшайся палітычнай абстаноўкай у час паўстання 1863 - 1864 гг. і пад’ёму сялянскага руху ў беларусі ўлады вымушаны былі пайсці на істотнае зніжэнне выкупных плацяжоў. Так, ў мінскай губерні плацяжы сялян на карысць памешчыка скарачаліся ў сярэднім на 1 руб. (75, 4%), у гродзенскай – на 1 руб. У параўнанні з суседнімі расійскімі губернямі колькасць надзельнай зямлі на душу пасля паўстання 1863 - 1864 гг. У беларускіх губернях амаль што паўсюдна была большая, а выкупныя плацяжы – меншыя. Беларускі літаратуразнаўца і гісторык а. Мальдзіс сцвярджае, што паўстанне 1863 - 1864 гг. Мела як агульныя рысы, уласцівыя для ўсіх беларускіх, польскіх і літоўскіх зямель, так і рэгіянальныя адметнасці, выкліканыя сацыяльнымі, этнічнымі, рэлігійнымі і культурнымі асаблівасцямі. Адзін характар мелі дзеянні паўстанцаў на заходняй часцы беларускіх зямель, дзе сяляне заставаліся католікамі і пасля заклікаў з амбонаў ішлі ў атрады, другі - на цэнтральнай міншчыне, дзе пераважала праваслаўе, але яшчэ жыла памяць пра уніяцтва, і трэці - на віцебшчыне і магілёўшчыне, якія на 20 гадоў раней за «гістары. Разгляд характару яго праходжання ў гродзенскай, віцебскай, магілёўскай і мінскай губернях. Агляд мер і дзеянні расійскіх уладаў. Вызначэнне асноўных вынікаў і ўплыву паўстання на далейшае развіццё беларусі. История и исторические личности. Рэвалюцыя 1905 - 1907 гг. і яе ўплыў на паляпшэнне становішча працоўных беларускіх губерняў. Рэвалюцыйна - вызваленчы рух у заходняй беларусі. Гісторыя барацьбы беларускага народа за сацыяльнае і нацыянальнае вызваленне.

Паўстанне 1863 - 1864гг. Пад кіраўніцтвам кастуся каліноўскага было першай спробай палітычнага і духоўнага разняволення беларускага народа і заваявання яго незалежнасці (незалежнасці ад расіі і польшчы). Кастусь каліноўскі па сутнасці быў першым, хто прапанаваў праграму барацьбы беларускага народа за самастойнасць і незалежнасць ад другіх краін. Актуальнасць тэмы ў тым, што гэтае паўстанне – адпраўны пункт ідэі незалежнасці. Беларусы павінны быць самасвядомымі, імкнуцца захаваць і ўмацаваць незалежнасць сваёй краіны. Крыніцы з нацыянальнага гістарычнага архіва беларусі (агульны агляд). Нальнага - гістарычнага - архіва - беларусі - агульны источник. Национальный исторический архив беларуси. 3 бэлла, 11 май 2019. Адзін з супрацоўнікаў вешальніка мураўёва так апісвае каліноўскага ў часе яго знаходжаньня ў турме.

„первый день калиновский лишь кусал себе губы и неохотно отвечал даже на вопросы, но к вечеру не выдержал и об явил свое настоящее имя. Несмотря на все усилия членов комиссии, им не удалось исторгнуть от калиновского подробного показания о личностях, составлявших революционную организацию края. Паўстанне 1863 - 1864 г. У лісце віленскаму генерал - губернатару аб стане мінскай губерні і мерах прымаемых супраць інсургентаў ад 28 мая 1863 г. Паведамлялася, што ў мазыры і рэчыцы неабходна заставіць віцебскі полк. існавала неабходнасць адбівацца ад узброенных фарміраванняў паўстанцаў, якія маглі прыходзіць з польшчы і размяшчацца на правым беразе ракі прыпяць. Нягледзячы на яго аўтаномнае становішча ў складзе iмперыi, польская шляхта марыла аб адраджэннi рп у межах да 1772 г. і яе поўнай незалежнасці. Да следства за ўдзел у паўстанні ў беларуска - літоўскіх губернях было прыцягнута 2 878 чалавек. У дзяржаўны фонд было канфіскавана шляхецкіх 217 маёнткаў. Разам з тым асэнсаванне беларускай шляхтай прычын трагічных для іх вынікаў паўстання набліжала яе да мясцовага жыцця, да свайго народа, яго мовы і культуры. Лепшай формай палітычнага ладу лібералы лічылі дэмакратыю, заснаваную на прызнанні прынцыпаў народаўладдзя, свабоду асобы і раўнапраўе грамадзян. У шматнацыянальных заходніх губернях расійскай імперыі амаль самым вострым было польскае пытанне.

З часоў падзелу рэчы паспалітай польскі патрыятычны рух не даваў спакою расійскім уладам. Паўстанне 1863–1864 гг. Адбывалася ва ўмовах правядзення аграрнай рэформы ў расii. Самыя радыкальныя з кiраўнiкоў паўстанцкiх атрадаў – в. Звяждоўскi – спадзявалiся на незадаволенасць сялян умовамi рэформы i iмкнулiся прыцягнуць да ўдзелу ў паўстаннi як мага больш сялян. У польшчы некаторыя паўстанцкiя атрады дзейнiчалi яшчэ да восенi 1864 г але таксама былi разбiты.